Wandtapijten, keramiek en beglaasde geëmailleerde staalplaten (1985)
De kunstenaar vertrok van een aanbeveling van de UNESCO: “Laten we de soorten redden, want er hangt een grote bedreiging boven de natuur, de dieren, de bomen,...”. De kunstenaar wil dat de voorbijgangers door het metrostation Louiza even blijven staan en de tijd nemen om over de overleving van de speciën na te denken. Zeker nu de technologische krachten die de mensen zelf in het leven hebben geroepen, eigenlijk aan hun controle ontsnappen, wil de kunstenaar waarschuwend optreden. Hij doet dat met behulp van lijnen, kleuren en vormen: de aarde, de vreugde om bloemen en vruchten, de onvervangbare waarde van het vegetatieve, animale en humane leven. In het tapijtwerk en de panelen in keramiektegels ontplooien thematiek en stijl zich in een rijke vegetale en florale ornamentiek, die mens en dier omvat en alle levensverschijnselen liefderijk met elkaar verbindt.
TwitterLijst met links
EDMOND DUBRUNFAUT (1920 – 2007)
Edmond Dubrunfaut wordt al op zeer jeugdige leeftijd aangetrokken tot de kunst. Het glas-in-loodraam en het mozaïek van de abdij van Tongerlo zetten Dubrunfaut ertoe aan zich in te schrijven in de Ecole nationale supérieure d’Architecture et des Arts décoratifs, La Cambre. Kort na zijn debuut interesseert Edmond Dubrunfaut zich voor een kunst die door zijn thema’s en zijn stijl toegankelijk is voor een breder publiek. Gedreven door zijn wil om de ideeën in de werkelijkheid weer te geven, speelt hij een actieve rol in de oprichting van groepen als “Le Centre de Rénovation de la Tapisserie de Tournai” (1946), “Forces Murales” (1947), en “Art et Réalité” (1954). Daarna kwam er een periode waarin Dubrunfaut opnieuw alleen creaties maakte. Hij had vooral belangstelling voor fresco’s, muurschilderijen, keramische panelen en wandtapijtkunst omdat ze op grote muren van openbare gebouwen kunnen aangebracht worden en zo in het leven worden geïntegreerd.
FOTO'S
