Olieverf op gemaroufleerd doek (2002)
Het is een reeks van honderd letters, die in vijf kolommen van twintig elementen gerangschikt staan, die elk een tekst vormen. Deze tekst verwijst zowel naar het Louizaplein en het metrostation als naar het Justitiepaleis en zijn architect, Joseph Poelaert (1866-1883). De kunstenaar geeft ook een knipoog naar de voorbijgangers, die de moeite nemen zich op het kunstwerk te concentreren en stelt hen een tweetalige tekst voor. Maar het gaat om meer dan letters alleen. In de overwegend blauw-witte letterstructuren en de met rood en geel omrande achtergronden, waarop ze werden aangebracht, valt de fraaie en verfijnde picturaliteit op. Het diagonaal uitgevoerde penseelwerk, de doorschemeringen van de teder boven elkaar gelegde lagen, de subtiele tonaliteiten, het lichte reliëf en de zachte borstelstreken. “Droom van Poelaert” wordt pas voor een geconcentreerde toeschouwer tot een ervaring van zuivere beelding.
TwitterLijst met links
MARCEL MAEYER (1920 - 2018)
Voor hij bekend werd als schilder, was Marcel Maeyer hoogleraar kunstgeschiedenis aan de universiteit van Gent. Zijn drijfveer, de analyse van het schilderproces, leidt hem naar een zoektocht naar betere schilderskwaliteiten. Marcel Maeyer maakt deel uit van de hyperrealistische stroming. Kenmerkend zijn close-ups, onverwachte uitsnijdingen en suggestie van het geheel door de voorstelling van het treffende detail. Daarvoor drukt Marcel Maeyer zich uit in verschillende disciplines: schilderen, tekenen, beeldhouwen en installaties. Hij heeft in het bijzonder interesse voor de seriële uitwerking van een thema. Alleen zo kan een bepaalde problematiek grondig en systhematisch worden onderzocht. Zijn kunstwerken vervolledigt Maeyer met artistieke en kunstkritische commentaren zodat de kijker een rijke waaier van elementen heeft om een eigen verhaal te kunnen weven rond het werk.
FOTO
